Op de website van de gebroeders Wolfs uit Eijsden wordt er iedere zondag allitererend gedemarreerd. Het klinkt haast logisch dat het seizoen wordt afgesloten met een Wilde Waalse Kuitenbuiters Koers.
Achttien fietsfanaten zijn ingegaan op de uitnodiging. Niet alleen de beide Limburgen zijn vertegenwoordigd, zelfs Friesland en de Antwerpse Kempen zijn van de partij. En dat voor een tocht van circa 100 km waarvan alleen de organisatoren de route kennen.
Het belooft een zonnige zondag te worden, maar daar is nog niets van te merken als ik richting Eijsden fiets. 't Is donker en steenkoud. In het tuincentrum van pa en ma Wolfs staan de koffie en de thee klaar.
Rond half negen starten we. Een auto voorop, een bezemwagen achterop en ergens onderweg rijdt nog een heuse fotograaf. Uit de kennismakingspraatjes blijkt dat het peloton voor een groot deel bestaat uit individuen die normaliter alleen of in kleine groepjes fietsen. Ze zijn niet vies van pittige tochten, maar hebben daarnaast ook oog voor de omgeving, ze zoeken de mooie dan wel bijzondere plekken op. Veel herkenning dus en veel verhalen.
Tussendoor wordt er ook geklommen: Porte Lorette, Richelle, Sarolay, Bois la Dame, Voie des Chars en meer van dat fraais. Op de Drôlenval is er zelfs een klimtijdrit voor (door het lot gevormde) koppels. Mijn compagnon en ik proberen zo fit mogelijk boven te komen.
De zon heeft haar belofte inmiddels ingelost. Het is een prachtige herfstdag. De tijd en de kilometers vliegen voorbij. Naarmate het einde nadert stijgt de adrenaline en wordt er op de hellingen behoorlijk hard gekoerst. Op de top wacht men echter netjes op elkaar.
Terug in het tuincentrum blijkt de familie Wolfs voor heerlijke pasta en broodjes gezorgd te hebben. 't Wordt hoe langer hoe duidelijker: de Wilde Waalse Kuitenbijters Koers is een bijzon-dere tocht, georganiseerd door bijzondere mensen.
