Volgens de kapper van mijn vrouw zijn veelfietsers mensen die voortdurend op de vlucht zijn voor zichzelf. Ik heb een tijdje nagedacht over die opmerking en ben tot de slotsom gekomen dat het nonsens is. Als je gaat fietsen neem je jezelf mee, je kunt jezelf niet ergens achterlaten. Vervolgens heb je twee uitersten: je komt jezelf genadeloos tegen of je slaagt erin jezelf naar een grote staat van vrijheid te pedaleren. Fietsen stelt je in de gelegenheid om voor veel te vluchten, maar niet voor jezelf. Later, als mijn laatste uur geslagen heeft, vraag ik mijn dierbaren me op mijn racefiets te helpen. Als ik er niet afval blijf ik trappen, minstens twee keer de aardbol rond.