Tante Irma

Op veel wielerfoto’s met mijn vader duikt altijd dezelfde dame op. Ze slaagt er telkens in naast hem terecht te komen. Haar favoriete pose: met de sacoche stevig onder de arm glimlachend in de lens kijken. Mijn tante Irma, de jongste zus van mijn vader! Ze heeft er heel wat voor over gehad. Want of mijn vader 10, 15 of 25 km van huis koerste, mijn tante ging kijken, op de fiets.
Tante Irma zorgde voor mijn grootouders tot aan hun dood. Daarna, ze was bijna veertig, trouwde ze met een man die even gek van koers was als zij. De zoon die ze kregen, werd Eddy genoemd. Een tweede Merckx zou het niet worden. Eddy bleek geestelijk en lichamelijk zwaar gehandicapt. Hij overleed op zijn zestiende. Mijn tante verzorgde ook hem met veel overgave. Een rustige oude dag was tante Irma niet gegund. Op haar 67ste kreeg ze kanker. Ze stierf na een lang en pijnlijk ziekbed.

Tante Irma en mijn vader.