La Maurienne 2

St Jean de Maurienne: capital mondiale des cyclo grimpeurs

















Om bij het vakantiehuisje te komen moest er vanuit St Jean
3 km aan 8% geklommen worden. Daar waren de heren
heel blij mee na iedere tocht.



















Op de dag van aankomst.


















Les Lacets de Montvernier











Zoon Joost aan de voet.





Boven.

















Mooi vooruitzicht!












Klaar voor de klim. Nick, rugby'er in wereldkampioenentrui, mist
 na twee kilometer ongemerkt een lichte buiging van de weg en klimt
rechtdoor naar Toussuire. Komt daar zo laat achter dat hij maar
tot de top gaat, omkeert en alsnog de Croix de Fer beklimt.
Was net voor donker thuis.




















Gijs tijdens zijn klim.


















En nog eens Gijs, de vader van mijn kleindochter!

















Jorn, dit jaar al 4000 km ...gelopen/gerend en 395 km gefietst!
















Sodeju, wie zijn fiets staat daar? (Die van Roel!)

















De snelle jongens (Jorn, Roel, Joost, Sem) zijn al boven.

















René ook boven.



De achtervolgers, Gijs en René.





Henri op zijn nieuwe fiets. Vormde samen met mij en Nick 'de bus'.
Maar Nick waren we dus kwijt.


















Bewijs dat ik bij het IJzeren Kruis was.





















In de afdaling van de Glandon.


















Waar de heren voor gekomen waren.




Henri en Nick. 'De bus' werd aan de voet van de Télégraphe afgezet.
De anderen reden met de auto naar Valloire en daalden
vervolgens terug naar de voet van de Télégraphe.
Een en ander betekende dat 'de bus' 10 km klimmen voorsprong had.



















En Joost heeft het eerste gedeelte ook gehad.


Roel en Jorn.


'De bus' komt als eerste boven. Henri maakt
mooie foto's, van Nick.























En mij. Vier dagen grotendeels op de 34x28 aan 7 km per uur!






















En daar komt Roel...






















... gevolgd door Joost ....



















... en Jorn ...























... en Sem ...



















Nick, Roel en Henri.
















Gijs en René hebben het zwaar!























Oei en ai ...




















Joost op de Galibier.

Jorn op de Galibier, wat ik ook doe, hij wil er niet verticaal op.
Sem op de Galibier.







Blij dat ze boven zijn!





































In de afdaling ...












... dus.

















Stond nog niet op het palmares van Sem en Nick.












Sem, altijd rustig klimmend.






















Nick: ´Na de eerste bocht begon de ellende al!´






















Een rustig rondje over de Montee de la Toussuire.













Op de top.


















In de afdaling.



















En de laatste.














Joost, zou na 1u40min boven komen:
´De Madeleine volgens Klimtijd zwaarder dan de Ventoux
?
Dan zat er gisteravond doping in de pasta!´






















Bewijs dat ik er was!






















In de afdaling.



















En nog eentje ter afsluiting.
Klik op de afbeeldingen voor een vergroting.


















Het hele gezelschap.