Belgisch
Limburg is de provincie waar het knooppuntensysteem werd uitgevonden.
De vlakke Kempen en het Maasland worden geafficheerd als
fietsparadijs. Men doet er alles aan om fietsers te lokken. Je kunt
er bijvoorbeeld 'door de bomen' en 'door het water' fietsen. Het ene
brengt je tot tien meter hoog tussen de bomen, het andere leidt je
dwars door een vijver, waarbij het water aan weerszijden op ooghoogte
staat. Sinds de opkomst van van de e-bikes wordt het ook in het
heuvelachtige Haspengouw wat drukker. De smalle betonwegen lopen daar
tussen akkers, weilanden en boomgaarden. Als de boeren aan het werk
zijn en na hevige regenval moet je er rekening houden met al dan niet
gedroogde modder op de wegen. Dat deed ik niet toen ik vandaag aan
mijn Rondje Alden Biesen begon. Een mooi rondje, zondermeer. Nergens
is het vlak, hoewel er maar twee echte klimmetjes inzitten, is het voortdurend klimmen, dalen en keren. Ook hier kun je door het water
fietsen, letterlijk dan. Na een afdaling kwam ik voor de keuze te
staan: op de fiets door een grote plas water waarvan ik niet wist hoe
diep die was of te voet met de fiets op de schouder door een graskant waarvan ik niet wist hoe
modderig die was. 't Was kiezen tussen fiets of schoenen poetsen. En
terug thuis moesten ze gepoetst worden, die schoenen!
