Wat dat laatste betreft: vaak moet je door blubber om bij een toch al kale boom of struik te komen en vervolgens moet je door twee, drie lagen kleding heen om je pielewiele tevoorschijn te toveren. Zonder gêne vanaf de rand van het asfalt - met de wind in de rug - je blaas legen is niet zonder risico. Wat doe je als er alsnog een groepje wandelaars met of zonder kinderen de hoek om komt?
Er zijn dagen dat ik geregeld van de fiets moet. Als ik met een groep(je) meega hoor ik dan ook regelmatig alweer? roepen. Soms heb ik lotgenoten en dat is fijn: het is altijd prettig om niet de enige zeiker te zijn.
