Meteen na de start sluiten we aan bij een zestal klanten van Café De Bierton uit Mol. De dames en heren fietsen een tempo (28 km per uur) dat Jef en mij uitstekend bevalt. Helaas slaan ze na veertig kilometer linksaf om de verkorte route te volgen.
Lang moeten we niet wachten op een volgende groep. PVC Ramen uit Maaseik dendert ons voorbij. Jef en ik trekken een sprint en kijken elkaar aan: meer dan 35 km per uur, redden we dat? We besluiten het te proberen. Na twintig kilometer beginnen mijn bovenbenen te protesteren. Jef blijkt al een tijdje in het rood te fietsen. We haken af.
Na de controle en de koffie staat er een nieuwe groep voor ons klaar: de mannen van Friture Roselinde uit Paal houden ons twee uur uit de wind, tegen een gemiddelde van 30 km per uur. Op een stuk vals plat krijgt Jef de klop van de hamer. De PVC heeft hem met terugwerkende kracht de das omgedaan.
In alle rust rijden we verder. Het kan nog langzamer. We achterhalen een kleine eenheid van Gruyters Bouwbedrijven uit Diepenbeek. Hun gemiddelde schommelt rond de 21 km per uur. Eén van hen zit voor het eerst sinds een jaar weer op de fiets. We schamen ons er niet voor om in zijn wiel naar de finish te gaan.
Jaren later: de toerversie van de Amstel Gold Race