Albin had alle redenen om te dromen van een glorieuze overwinning op de Ventoux. Helaas voor hem pakte het anders uit. Terwijl ik, nog altijd bevreesd door mijn knie te gaan, op reserve naar boven fietste, werd Albin geconfronteerd met de gevolgen van een niet goed afgesteld versnellingsapparaat. Het wachten met en het alsnog bijstellen kostte hem zoveel kracht en tijd dat hij op de top een halve minuut te kort kwam om mij te verslaan.
Enkele weken later fietsten we samen Luik-Bastenaken-Luik. 'Als het te vlug gaat, moet je het zeggen,' riep Albin me toe na een kilometer of tien. Wat hij niet wist, was dat ik na de Ventoux weer met een grotere versnelling reed en behoorlijk wat kilometers had gemaakt. Naarmate de tocht vorderde voelde ik hoe Albin op iedere helling meer en meer begon af te zien. Ik hoorde hem lijden en kreeg op den duur bijna compassie. De apotheose vond plaats op de Redoute, ze inspireerde me tot de regels:
Wat deed Albin O
op de Redoute?
Hij stapte af
en ging te voute
Albin heeft het rijmpje ingelijst en op de w.c gehangen.
