Op het gemak

Heuvels en bergen, bekend of onbekend, het liefst zou ik ze allemaal beklimmen. Overal lekker op het gemak naar boven. En met op het gemak bedoel ik een tempo dat voor een wielertoerist (net nog) acceptabel is. Ik heb er geen moeite mee om in de voorbereiding op een tocht langdurig en lamlendig af te zien, als het maar leidt tot een conditie waarmee ik kan genieten van de landschappen die zich ontplooien tijdens de klim van de Alpe d’Huez , de Glandon of de Arravis.
Het is niet de lengte of de steilte van een berg maar zijn schoonheid die me imponeert. Het enige wat een berg vraagt is dat ik een balans zoek tussen zijn wetten en die van mijn lichaam en geest. Ik zal me derhalve niet ongetraind of in een dichte mist aan een Croix de Fér wagen. Evenmin zal ik op een Colombière dieper dan diep gaan om enkele minuten eerder boven te komen.
Wat ik zoek is het samenvallen van factoren. Als ik in St Estéve de beroemde bocht naar links maak om te beginnen aan de tien helse boskilometers van de Mont Ventoux, weet ik dat ik bij Châlet Renard een witte hemel vol maanstenen in mag fietsen. Vanaf daar heerst zes kilometer lang het esthetisch & atletisch genot, daar wordt er aan mijn ziel gepeuterd, daar voeren adrenaline & endorfine een vrolijk dansje op.