Wuyts & van Nieuwkerke

Vanmiddag weer met veel plezier naar de finale van de Amstel Gold Race gekeken. Dat plezier is er niet alleen vanwege ‘de koers’ maar ook omdat ik iedere meter van het parcours kan dromen. Dat Michel Wuyts en Karl van Nieuwkerke – als Belg kijk ik uiteraard naar de VRT - een paar keer het spoor bijster waren is niet vreemd met al dat keren en draaien. De organisatoren werken het ook een beetje in de hand door een aantal hellingen niet als zodanig te benoemen. Oscar Freire demarreert op de eerste helling na de Geulhemmerberg, Karl consulteert z’n logboek en concludeert dat ze aan de Bemelerberg begonnen zijn. In werkelijkheid zitten ze vijf kilometer eerder op de klim van de Bronckweg. Michel gaat er vanuit dat er tussen de Bemelerberg en de Wolfsberg 16 km vlak ligt, met een paar stukken flink vals plat, zo voegt hij er aan toe. Als er op de klim van de Keunestraat in Cadier en Keer opnieuw wordt gedemarreerd denkt hij dat ze op de Wolfsberg zitten. Tja, wat zeg je dan als commentator als er drie hellingen later het bordje ‘Wolfsberg’ verschijnt, want na de Keunestraat komen ook nog de Duivenstraat in Mheer en de Grensheuvel richting Noorbeek. Misschien verstandig om zeker de Bronckweg en de Keunestraat toch maar alles helling te benoemen? Minder zware beklimmingen krijgen wel die status. Ik denk bijvoorbeeld aan de Adsteeg of de van Plettenbergweg.

PS: Nadat bovenstaand stukje op de website was verschenen kreeg ik van verschillende kanten te horen dat ook Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra om dezelfde redenen de plank een paar keer mis sloegen.