Als de wegen nat en smerig en de luchten grijs zijn, taffel ik rond op mijn SingleSpeed-Gazelle. Heerlijk. In eerste instantie had ik een 50 x 22 op liggen, maar dat was me iets te groot: bij stevige tegenwind en vals plat omhoog ging mijn linkerknie protesteren. De 50 heb ik laten vervangen door een 46. En dat is perfect, tenminste, voor iemand die fietst met een kinderverzet. Wind tegen, vals plat, zelfs heuveltjes zijn geen probleem als ze niet steiler zijn dan vijf procent.
De keerzijde van de medaille is dat ik in een afdaling dol draai en dus niet kan bijtrappen. En op vlakke wegen, bij veel wind in de rug, proberen stadsfietsers met een grote versnelling in mijn wiel te kruipen, of nog erger, ze halen me in en laten me ter plaatse. Gisteren hoorde ik er weer eentje achter me aan komen. Toen ik omkeek zag ik een jongeman in een ijltempo naderen. Om hem te ontlopen heb ik gewoon de eerste de beste zijstraat genomen.
