Vorige week naar de revalidatie-arts geweest. Ik moet er rekening mee houden dat mijn brein zes maanden nodig heeft om te herstellen van mijn val met de fiets. Verder moet ik me ook realiseren dat mijn brein niet alleen mijn denken, mijn emoties en mijn gedrag aanstuurt maar ook mijn benen als die b.v. de Fromberg op willen. Het is de kunst om de grenzen te verleggen zonder er overheen te gaan. Afgelopen zaterdag was ik in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ik liet me iets te lang verleiden door de werken van Picasso, Mondriaan en al die andere meesters. De prikkelende schoonheid duizelde door mijn hoofd. Van het zonnig rondje Mergelland, dat ik vanmiddag met mijn eega fietste, had mijn brein beduidend minder last. Het was ons eerste gezamenlijk tochtje op de racefiets sinds mijn val in Freiburg. Opnieuw een (zaligmakende) mijlpaal. En volgende week ga ik, na negen weken, weer aan het werk. Twee uurtjes per dag, langzaam op te bouwen. Op mijn eigen verzoek start ik op Allerheiligen. Dat lijkt me een heel geschikte dag.
 |
| Nieuw leven in het Mergelland, klik op foto voor vergroting. |
