Nadat ik drie jaar geleden (in 2015) met
pensioen ging, heb ik lange tijd geen enkele behoefte gehad om terug
te kijken op mijn arbeidzaam leven. Van augustus 1970 tot december
2014 was ik (op enkele korte tussenpozen na) werkzaam in de
(ouderen)zorg. Ik werkte in een ziekenhuis (als leerling verpleger),
in een verpleeghuis (als verpleeghulp) en in verschillende
verzorgingshuizen (als verzorgende, afdelingshoofd,
maatschappelijk werker en cliëntadviseur). Toen ik mijn loopbaan
begon, schoten de verzorgingshuizen als paddenstoelen uit de grond.
Ter afsluiting van mijn carrière mocht / moest ik (vier van) die
huizen helpen afbouwen.
Als je meer dan veertig jaar ‘in het vak’ zit, zie je heel wat ontwikkelingen voorbij komen. Ook de zorg wordt bepaald door economische, politieke en filosofische factoren. Wat vandaag als zaligmakend (voor de ouderen, de organisatie, de samenleving) wordt beschouwd, wordt morgen als (hopeloos) achterhaald afgedaan. Om het spoor niet bijster te raken leerde ik al vroeg in mijn ‘zorgcarrière’ om me bij alles wat ik deed de vraag te stellen of het direct of indirect in het belang was van de mensen waar het om gaat. Dat dwong me tot nadenken en keuzes maken.
Achteraf, nu, prijs ik mezelf ook gelukkig dat ik veel ervaringen heb vastgelegd. Dat deed ik in de vorm van gedichten, een kort verhaal, artikels en columns, die (veelal) gepubliceerd werden. Hieronder een overzicht. Via de links zijn een aantal schrijfsels te lezen.
Als je meer dan veertig jaar ‘in het vak’ zit, zie je heel wat ontwikkelingen voorbij komen. Ook de zorg wordt bepaald door economische, politieke en filosofische factoren. Wat vandaag als zaligmakend (voor de ouderen, de organisatie, de samenleving) wordt beschouwd, wordt morgen als (hopeloos) achterhaald afgedaan. Om het spoor niet bijster te raken leerde ik al vroeg in mijn ‘zorgcarrière’ om me bij alles wat ik deed de vraag te stellen of het direct of indirect in het belang was van de mensen waar het om gaat. Dat dwong me tot nadenken en keuzes maken.
Achteraf, nu, prijs ik mezelf ook gelukkig dat ik veel ervaringen heb vastgelegd. Dat deed ik in de vorm van gedichten, een kort verhaal, artikels en columns, die (veelal) gepubliceerd werden. Hieronder een overzicht. Via de links zijn een aantal schrijfsels te lezen.
De dichtbundel Demente bejaardenflat, grotendeels geschreven tijdens
de nachtdienst in een verpleeghuis, werd in 1975 uitgegeven door uitg. Walter Soethoudt / Nijgh en van Ditmar.
Tussen 1975 en 1996 werden gedichten met de thematiek 'ouderdom, verval en dood' opgenomen in o.a. de tijdschriften Hollands Maandblad, De Gids, Nieuw Vlaams Tijdschrift en DietscheWarande & Belfort. In 1994 verscheen een keuze uit die verzen
onder de titel Het laatste landschap bij uitgeverij Kok. Twee jaar
later publiceerde ik bij Dutch Publishers de bundel Verder geen bijzonderheden,
geheel gewijd aan bewoners van een verzorgingshuis.
Van 1987 tot 1990 schreef ik artikeltjes over mijn werk als
afdelingshoofd voor het vaktijdschrift Senior. Enkele daarvan zijn
via de link te lezen.
In 1991 waagde ik me aan een kort verhaal. MS Contin werd eerst
gepubliceerd in Deus ex Machina en later overgenomen door Recht Op
Waardig Sterven. Het verhaal geeft een aardige inkijk in het leven in
een verzorgingshuis in die jaren.
Dat doen ook de columns die ik van 1995 tot 2002 schreef voor o.a.
Tijdschrift voor verzorgenden. De columns werden in 2003 gebundeld en
uitgegeven onder de titel Een voyeur met fatsoen.
Niet gepubliceerd (maar wel te lezen via de link) zijn de stukjes die ik in 2014 schreef over de afbouw van enkele
verzorgingshuizen.
Tot zover, ik had er opeens behoefte aan om een en ander in kaart te brengen. Het heeft in die mate iets met fietsen te maken dat veel van het bovenstaande 'overdacht' werd op de fiets!
Januari 2018
Tot zover, ik had er opeens behoefte aan om een en ander in kaart te brengen. Het heeft in die mate iets met fietsen te maken dat veel van het bovenstaande 'overdacht' werd op de fiets!
Januari 2018
In de lente van 2022 verscheen 'De tweede etage'. Daarin werden het kortverhaal MS Contin en een groot aantal columns en gedichten samengebracht, waardoor er een wonderlijke inkijk wordt gegeven in het leven in een verzorgingshuis in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
 |
| Molenhof Maastricht |