Op de dag van onze aankomst fietsten we bij 33º Celsius de Kandel op: 18 km klimmen, van 384 naar 1202 meter. Gijs peddelde rustig naar boven met amper 100 fietskilometers voorbereiding in zijn loopbenen. Voor Wiebe, een zestiger uit het vlakke Drenthe, was het zijn allereerste col. De laatste kilometers zag hij behoorlijk af, maar hij redde het. Joost fietste (uiteraard) fluitend naar boven. Ik mocht de rij sluiten en op mijn gemak genieten: van het klimmen, van het fraaie landschap, van het moedig zwoegen van Wiebe.
Dag twee was gereserveerd voor een tocht van 75 km (met 2200 hoogtemeters) over drie cols: Schaunsland (vanuit Oberried), Wiedener Eck en Notschei. In totaal moest er 36 km geklommen worden. Wiebe pakte het vanaf de start verstandig aan: zonder tussensprintjes op reserve naar boven. De miezerige regen die tijdens de eerste klim begon te vallen maakte in de afdaling plaats voor de zon, en die deed ons de rest van de tocht behoorlijk zweten. Op de tweede col, een gelijkmatige loper, werden we geregeld ingehaald door zeven racende oude Audi's die daar rondjes reden. Heerlijk: dat bizar geronk en die walmende uitlaatgassen in dat lieflijk landschap! Op de laatste klim had Wiebe het zwaar, maar, zo vatte hij achteraf samen: 'Afzien, het went op den duur.' Gijs kreeg last van een oude rugblessure en zijn gebrek aan fietsvoorbereiding. En Joost, die ging na het nuttigen van de Kirchzarter taart nog een rondje van 50 km (over de Thurner) 'vegen'!
Op dag drie scheidden onze wegen. Gijs maakte een rugsparende wandeling. Wiebe wilde graag een wat vlakker rondje van 50 km met niet meer dan één col. Dat werd Schaunsland (vanuit Freiburg). Joost vergezelde 'sjoenpa' en pikte daarna de Erlenbacher Hütte mee, de klim waar ik meteen naar toe fietste. Een steile puist van 7,7 km aan gemiddeld 9,4%. Het middelste gedeelte (5,5 km) stijgt gemiddeld 11,3% over een smalle, slecht geasfalteerde bosweg met aan het begin en het eind prachtige uitzichten. Een klim om hart & ziel aan op te halen! En dat deed ik dus, in een oase van rust. Freiburg zal voortaan in mijn herinneringen (veel) meer zijn dan alleen maar de intensive care van het Universitätsklinikum!
(meer info en foto's)
