Mijn jongste zoon en mijn schoondochter hebben er een dochter bij, hun derde. Ze is keizerlijk ter wereld gekomen. Aan ouderliefde en zussenloyaliteit zal het haar niet ontbreken. Ze kreeg als officiële voornamen Emilie Marije en wordt Emmie genoemd. Emilie is afgeleid van Emile. Ik voel me uiteraard zeer vereerd met die keuze, maar nog mooier is dat ze daarmee ook vernoemd wordt naar mijn opa (van moederszijde), haar betovergrootvader dus. Dat was een bijzondere man, een Waal uit Resteigne die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven aan de IJzer vocht en eind 1918 in Achel werd gekazerneerd in het kader van de grensbewaking. Daar ontmoette hij mijn oma en hij is er nooit meer weggegaan. Een goede reden dus om voor Emilie naar (het 62 knooppuntenkilometers verderop gelegen) Achel te fietsen en het graf van haar betovergrootvader te bezoeken. Hij dient uiteindelijk van een en ander op de hoogte gebracht te worden. Zo’n fietstocht door het Maasland en de Kempen is uitstekend geschikt om je gedachten door de tijd te laten dwalen. Als Emilie rond haar veertigste geïnteresseerd begint te raken in haar afkomst, is ze in 2060 beland. En als dit stukje op een of andere manier bewaard blijft, zal ze zien dat haar betovergrootvader in 1893 werd geboren. Ook hij werd (volgens mijn stamboomgegevens) naar zijn opa (1825-1892) genoemd. Ik fiets zowaar drie eeuwen aan elkaar!
