En opeens is het hoogzomer. Gisterenmiddag zat ik op een terras op het O L Vrouweplein in Maastricht met vijf kompanen uit mijn Annadaltijd (1970-1973) met wie ik iedere laatste maandag van de maand afspreek. Vanmiddag zat ik op een terras bij het Zimmerplein in Lier met zes kostschoolgenoten (1962-1969) die ik ieder jaar tref. Allemaal zeventigers, de een wat vitaler dan de ander, de een met meer zorgen dan de ander. Naast het het ophalen van veel herinneringen werd de toestand van de wereld vakkundig doorgenomen, vanuit Nederlands en Belgisch perspectief. Altijd gezellig: als het lot van de wereld in onze handen werd gelegd, waren alle problemen morgen opgelost. Uiteraard leidde mijn laatste blogbericht tot gepalaver over de e-bike. Gisteren vroeg Jos waarom ik nog altijd heuvels en cols wil beklimmen (met de koersfiets, zonder ondersteuning). Ik moest er even over nadenken, maar vanmorgen, tussen ontwaken en wakker worden, wist ik het antwoord:
NOG
Waarom vraagt J. wil
je perse nog al die
heuvels en bergen op,
tsja, waarom fiets
ik mezelf geregeld
nog aan gort,
misschien wel omdat
ik daar nog altijd
gelukkig van word
 |
| de mannen van Lier |