Na mijn vogezenvoorbereidingstoer van gisteren, vandaag mijn geliefd kempenrondje gefietst. Richting Mechelse Hei kwam ik in het zog van een oudere fietser (hoe zie je dat van achter?) die een tempo reed dat mij ervan weerhield hem te passeren: ik zou toch niet sneller kunnen! En toen kreeg ik de as van zijn achterwiel in de gaten. Sodeju, dacht ik, dat moet een motortje zijn. Ik ging naast de man fietsen en het bleek een alleraardigste leeftijdgenoot uit Meeuwen. Hij heeft jaren lang vele en lange tochten met een groep gefietst. Vanwege diabetesperikelen mag hij zich niet meer in het rood rijden. En dus liet hij (voor € 1300) een motortje in zijn racefiets monteren. In de hoogste stand is het bereik 80 km, maximale snelheid 35 km per uur. Dat is het, dacht ik, dat ik niet eerder bij die mogelijkheid heb stilgestaan! Niet voor mezelf, hoho, maar voor mijn teerbeminde echtgenote. Die haalt sinds ze geplaagd werd door covid haar oude niveau niet meer, maar is, naar eigen zeggen, nog niet toe aan een e-bike. Maar zo'n motortje op haar eigen Cube ... daarmee wil ze wel de weg op! Omdat ik voelde dat er mogelijk een verhaaltje zat aan te komen heb ik die aardige meneer uit Meeuwen gevraagd of ik een foto van hem mocht maken. En dat mocht!
