Vanmorgen om half vijf werd ik wakker. Iets of iemand fluisterde onderstaand versje in mijn oor. Omdat ik pen noch papier op mijn nachtkastje heb liggen was het hopen dat het opgeslagen bleef want ik viel meteen weer in slaap. Gelukkig, toen ik wakker werd zat het nog in mijn hoofd:
De Vogezencols komen
in zicht,
ik heb mezelf beloofd
mijn verstand gezond
te gebruiken,
mijn koersfiets sprak
ik derhalve toe
in duidelijke taal:
niet jij
maar ik
bepaal
 |
| In 2011 waren we ook al in de Vogezen |