Ik sla De Limburger van vandaag open en mijn oog valt op de grote kop boven een interview met voormalig roeister Annemiek Derckx (1954): 'Toen ik zeventig werd, ben ik de Mont Ventoux op gefietst. Zo wil ik naar de tachtig.' Knap, denk ik, heel knap, en begin te lezen. Annemiek vertelt dat zij en haar man graag naar de omgeving van de Ventoux gaan, ze heeft de Kale Berg al vaak beklommen, met de fiets: 'Die ben ik jaren lang zo naar boven gereden. Nu pak ik de elektrische fiets, een hybride mountainbike.' Oh, denk ik, oh! Aan het eind van het overigens mooie interview staat dat Annemiek die mountainbike ook gebruikte op de dag dat ze zeventig werd: 'Elke keer weer is het werken om boven te komen, zwoegen, zelfs met een elektrische fiets.' Ik weet niet hoe het andere wielertoeristen (van den ouden stempel!) vergaat, maar ik moet er nog altijd aan wennen dat fietsen op een e-bike gepresenteerd wordt als ... fietsen! Annemiek kan er niets aan doen dat er zo'n kop boven het interview wordt geplaatst en wellicht gebeurde dat zelfs door toedoen van ChapGPT, want een paar weken terug schreef de hoofdredacteur van de krant in zijn wekelijkse column dat zijn journalisten hun artikels van een pakkende kop laten voorzien door ChatGPT. Dus vraag ik mijn vriend de robot of hij fietsen op een e-bike echt fietsen vindt. Ziehier zijn antwoord: 'Als je fietsen ziet als puur lichamelijke inspanning, dan is e-biken minder intensief dan op een gewone fiets trappen, vooral als je veel ondersteuning gebruikt. Maar je moet nog steeds trappen, sturen en je balans houden, dus het blijft een vorm van fietsen.' En hij eindigt, zoals wel vaker, met een wedervraag: 'Wat vind jij, voelt e-biken voor jou als echt fietsen?' Euh...
