Vorig jaar werd ik erop geattendeerd dat mijn geboortehuis - een langegevelboerderij uit 1912 - grondig wordt gerenoveerd. Gisteren las ik in Godskesgazet een interview met de broers Jan en Wim van Overwalle, de eigenaars van het pand. Wat kan ik me nog herinneren van dat huis aan de Nieuwe Steenweg in Wolske, een wijk van Godsheide? Ik ben er in maart 1951 geboren. Mijn broer was een jaar eerder in Hasselt geboren, mijn zus werd in 1954 geboren, enkele maanden na de verhuizing naar het eigenhandig door mijn vader gebouwde winkelwoonhuis in het centrum van Godsheide. Ik ben dus de enige Vanstreels die in Wolske ter wereld kwam. Als ik het me goed herinner woonden in die langegevelboerderij nog andere mensen, een echtpaar: de man heette Pierre, een voetballer. Langs of achter het huis stond een schuur waar mijn vader fietsen repareerde. Aan de overkant lag een kleine boerderij waar mijn moeder melk, boter en eieren kocht. Wat me nog helder voor de geest staat is de verhuizing van Wolske naar het Centrum. Ik zat achter op de fiets bij mijn moeder. Mijn broer en mijn opa zaten achter in de laadbak van een kleine verhuiswagen en bungelden met hun benen buitenboord. Terwijl ze ons passeerden lachten ze me (weer) uit omdat ik niet bij hen durfde zitten. Hoe betrouwbaar is zo'n herinnering? Op de eerste foto van mij op een fiets - een driewieler -, die een jaar eerder werd gemaakt in de tuin in Wolske, kijk ik niet bepaald enthousiast. Waar was ik boos en/of verdrietig om? Mijn broer staat lachend naast me op die foto, zittend op een fiets met zijwieltjes. We hebben allebei een wielerpetje op. Waarom was mijn broer zo vrolijk? Welke opmerking werd er gemaakt door de fotograaf of iemand in zijn buurt? Had ik ook toen het gevoel dat ik uitgelachen werd? Ik krijg bijna compassie met mezelf!
 |
| klik op de foto voor vergroting |