Vanmorgen voor het eerst sinds lang weer 'ns mijn eigen Rondje Mergelland gefietst. Het is 72 km lang, telt 909 hoogtemeters en er moeten dertien hellingen beklommen worden, waaronder de Loorberg, de Camerig, de Mingersberg, de Fromberg, de Sibbergrubbe en de Cauberg. Onderweg word je getrakteerd op de mooiste Mergellandse vergezichten. Ik noemde dat rondje begin deze eeuw met een héél vette knipoog 'De Miel Vanstreelsroute'. Bart Brouwers, de toenmalige hoofdredacteur van De Limburger schreef er een stukje over dat later ook werd opgenomen in een boekje met fietsroutes. Ik moest vandaag van helling tot helling bekijken of mijn artrose-enkel mij het rondje zou gunnen. Zolang ik overal trager dan traag naar boven fietste en dus zo weinig mogelijk druk op de pedalen uitoefende zolang toonde hij zich tijdens elke afdaling vergetens- en vergevingsgezind. Wel een beetje raar: nergens buiten adem boven komen en toch niet harder mogen trappen. Nou ja, als mijn enkel het nog twaalf jaar houdt ben ik net zou oud als de man 86 waar ik eerder deze week een eindje mee fietste. Hij rijdt nog rondjes van 60 tot 70 km op een racefiets, zónder ondersteuning. Hij stopt in ieder dorp bij de kerk, kijkt of de deur open is en gaat dan even naar binnen. Wat hij daar gaat doen mocht ik zelf verzinnen. Hij vond mij met mijn 74 jaren 'nog een jonge kerel, een vent in de bloei van z'n leven'!
