'Een dagboek is een persoonlijk verslag van gebeurtenissen, gedachten, gevoelens en observaties. Het kan helpen bij zelfreflectie, het bijhouden van herinneringen of het analyseren van dagelijkse voorvallen,' aldus een AI-chatbot. Ik houd al sinds mijn kostschooljaren een dagboek bij, eerst in schriftjes (die ik lang geleden al dan niet helaas heb 'opgeruimd'), later in gedichten (een in 1984 bij uitgeverij Corrie Zelen gepubliceerde bundel heeft als titel 'Dagboekpoëzie') en verhaaltjes. Omdat er wat fout ging met de inhoudspagina van mijn Fietsvarianten-blog moet ik alle verhaaltjes opnieuw van een link voorzien. Dat leidt tot het herlezen van stukjes. Zo schreef ik in 2010, nadat ik op de laatste dag van een fietsvakantie de Stelvio én vanuit Bormio én vanuit Prato had beklommen, het volgende: 'Ik ging voor mijn doen nog goed naar boven, ik zat niet echt af te zien en toch was het alsof mijn lijf voortdurend vroeg: moet dit nog, is het onderhand niet genoeg geweest? Na afloop had mijn lichaam - bijna zestig jaren oud - ook beduidend meer tijd nodig om te recupereren. Hoe lang kun je ongestraft doorgaan? Ik denk dat ik het wat rustiger aan ga doen. De grootste dromen zijn verwezenlijkt en de Galibier en de Izoard hoeven niet in één tocht bedwongen te worden. Eén col per dag en Mergelland-rondjes van 100 km, zou ik dat redden tot ik zeventig ben?' En welaan, ik nader de 75 en ik red het nog, dat wil zeggen, mits ik beklimmingen van meer dan gemiddeld 7% links laat liggen en tevreden ben met gemiddelde snelheden die ik hier niet durf verklappen. (20 tot 22 km per uur). Met het oog op de toekomst ga ik mezelf wederom die (aangepaste) vraag stellen: red ik één col per dag en Mergelland-rondjes van 100 km ook nog als ik 80 ben? Terug naar de dagboeken: momenteel werk ik aan een bundel serieuze versjes die als titel DAGBOEKpOËZIE heeft. Ik ben blij met mijn typografische vondst (poëzie met een kleine p) want niet alle poëziekenners zijn gecharmeerd van 'poëtisch verwoorde dagboeknotities'. Heb ik mezelf alvast ingedekt!
 |
| Het rode stipje: c'est moi |