Circuit de l'Albanais, Tour du Lac, Circuit de Leschaux: Paula en ik hebben er drie dagen en 240 klimmen en dalen in de omgeving van Annecy opzitten.
Is het leuk? We hebben geen gebrek aan zon; we krijgen schitterende landschappen en prachtige vergezichten voorgeschoteld; we fietsen keuvelend een col op (de Leschaux, 900m, 12 km, 4%); we verzeilen van de ene ansichtfoto op het andere pittoreske terras; we worden door Bernard, de eigenaar van de Gîte waar we logeren meegenomen voor een picknick op de Semnoz en zien hoe het rood van de ondergaande zon (iets minder dan voorspeld) weerkaatst op de Mont Blanc; we zitten iedere avond uren aan tafel met Fransen, Italianen, Japanners of Amerikanen om te genieten van de door Bernard bereidde streekgerechten.
Is het leuk? Ja en nee. Paula voelt zich (nog) niet veilig op de Franse wegen. Er zijn weinig fietspaden, de automobilisten rijden als gekken, boven de 1000 meter doemen er behoorlijke afgronden op en mijn geliefde houdt niet van het onbekende. Zeker niet als we aan het eind van een loodzware tocht een bordje missen en na een afdaling van twee kilometer à tien procent in een godvergeten bos zonder wegwijzers terecht komen. Zoiets doet het huwelijk geen goed.
Voor morgen wordt er regen en onweer voorspeld, zoveel regen en onweer dat het verantwoord is de fiets onaangeroerd te laten.
2.
Na een dagje ‘visiter le Vieil Annecy’ hebben Paula en ik de draad weer opgepakt. Vandaag fietsten we de Tour de la Tournette, een tocht 85 km door le Pays de Reblochon. Via de Col de Bluffy (650m, 17km, 1,5%) naar Thônes, waar de Col du Marais (850 m, 7 km, 4%) begint om vervolgens te dalen naar Serraval en St Ferréol. Van daaruit ging het weer langs het meer, richting Annecy.
De afdaling naar St Ferréol wordt in de boekjes omschreven als 'wonderful' en éshtétique', en dat is niet overdreven. De weg slingert rustig naar beneden tussen aan de ene kant het massief en aan de andere kant de uitgestrekte bossen van la Tournette. Gewoon schitterend, zeker bij het mooie weer dat we hadden.
Ook Paula genoot. Ze lijkt te wennen aan de Franse wegen en het (midden)gebergte. Tijdens de beklimming van de Marais luisterde ze naar het geklater van de bergbeekjes en bestudeerde de bloemen en planten. Op de top vroeg ze verwonderd: 'Zijn we er al, was het dat?'
Morgen nemen Bernard, ‘un vrai Savoisien’, en zijn Thérèse ons mee naar 'la fête des bergers', een volksfeest dat plaats vindt op de Col de Petit St Bernard. Overmorgen fietsen we onze laatste tocht, het Circuit de Tamië. Wat het ook wordt, we kunnen nu al stellen dat we er even uit zijn geweest.
De routes zijn hier te vinden
