Het hondje

Vanmiddag de laatste tocht gemaakt met ons hondje. Ze zat in een mand aan het stuur van m'n fiets. Zo hebben we haar zeventien jaar lang vervoerd, naar de dierenarts, naar het trimsalon, voor een wandeling buiten de stad.
Wanneer besluit je een dier te behoeden voor verdere aftakeling? We hebben er lang over gedubd. De twijfel bleef. Pas vanmiddag, toen ze in een diepe slaap gebracht op de tafel van de dierenarts lag, zei m'n gevoel dat we goed gehandeld hadden.
Ik werd vergezeld door mijn jongste zoon. Op zijn zevende kreeg hij, na jaren zeuren, het hondje als verjaardagscadeau. Ze is al die tijd zijn knuffelbeest gebleven.
Op weg naar huis, met de lege mand, vroeg ik me af door wat ik het meest werd geraakt: door het laten inslapen van ons huisdier of het verdriet van mijn zoon.



De fiets, het hondje en de handen van mijn zoon