Dat mijn fiets op (bijna) iedere foto staat heeft een eenvoudige reden. Als ik een mooie foto van een mooi landschap wil, kan ik beter een ansichtkaart kopen of het WorldWideWeb afstruinen. Wat een professional lukt, lukt mij nooit. Waar geen enkele professional echter in slaagt is het maken van een foto van een landschap met mijn fiets erop.
Met de Canon ben ik aan mijn derde digitale apparaat toe, want zo'n ding kan uit bezwete handen glijden, of, onvoldoende beschermd in de achterzak van een trui zijn sommige batterijen niet bestand tegen de zon.
Je kunt ook al fietsend naar donkere wolken kijken en over een betonnen boordsteen heen tegen het asfalt smakken. Het overkwam me afgelopen zondag. Omdat de Canon niet in mijn truitje zat maar in een stevige rugzak is het fototoestel gespaard gebleven. Dat kan niet gezegd worden van mijn elleboog (radiuskopfractuur). Eigen schuld dikke bult, letterlijk en figuurlijk.
Zie meer foto's
