Paula en ik nemen een vroege intercity naar Amsterdam en stappen daar over op de trein naar Castricum. Onze fietsen gaan mee, want we hebben de 45 km lange Pontjesroute op het programma staan. Die is ons aanbevolen door de ANWB, de Libelle en de uit de buurt afkomstige vriendin van onze oudste zoon.
De route loopt door de streek van het Alkmaarder- en Uitgeestermeer, waar men streeft naar, en ik citeer, 'een evenwichtige ontwikkeling van de recreatiemogelijkheden' en 'het tot stand brengen en bewaren van een natuurlijk milieu'.
Veel water, groene oevers, ophaalbruggetjes, veerpontjes, vergezichten van polderlandschappen met molens, kerken en stolpen: daar hebben we ons voorzichtig op verheugd. We worden niet teleurgesteld, een groot gedeelte van de route lijkt een aaneenschakeling van ansichtplekken. We laten, zoveel als mogelijk, de zonnebrillen af om te genieten van het licht en de kleuren. Bij een onbemand pontje mag ik veerman spelen en onszelf en enkele (van de vele) andere fietsers overzetten.
Gaandeweg de tocht wordt me duidelijk waarom hier geboren en getogen mensen zélfs na een tijdje Maastricht terug willen naar dit gebied.
De route loopt door de streek van het Alkmaarder- en Uitgeestermeer, waar men streeft naar, en ik citeer, 'een evenwichtige ontwikkeling van de recreatiemogelijkheden' en 'het tot stand brengen en bewaren van een natuurlijk milieu'.
Veel water, groene oevers, ophaalbruggetjes, veerpontjes, vergezichten van polderlandschappen met molens, kerken en stolpen: daar hebben we ons voorzichtig op verheugd. We worden niet teleurgesteld, een groot gedeelte van de route lijkt een aaneenschakeling van ansichtplekken. We laten, zoveel als mogelijk, de zonnebrillen af om te genieten van het licht en de kleuren. Bij een onbemand pontje mag ik veerman spelen en onszelf en enkele (van de vele) andere fietsers overzetten.
Gaandeweg de tocht wordt me duidelijk waarom hier geboren en getogen mensen zélfs na een tijdje Maastricht terug willen naar dit gebied.
