Sella Rondje

Albin, Paul en ik fietsen vandaag de beroemde Sella Ronda met de Campolongo (1875m), de Pordoi (2249m), de Sella (1848m) en de Gardena (2121m). Vanuit ons hotel in Badia-Pedraces is het een rondje van 70 km met 1800 hoogtemeters.
Paul heeft een zorgelijke nacht achter de rug. Bij het onbijt krijgt hij amper een half broodje door zijn keel. Hij vreest het ergste.
Om half negen vertrekken we. Het weer is wederom schitterend: nauwelijks bewolking en al 14° op 1400m hoogte.
Op de Passo di Campolongo blijkt Albin over goede benen te beschikken. En hij heeft geleerd zijn krachten te doseren. Langzaam maar zeker verdwijnt hij uit ons zicht. Met de rit van gisteren nog zwaar in mijn benen besluit ik bij Paul te blijven. Die gaat redelijk omhoog.
Nico, onze trouwe chauffeur en begeleider, duikt regelmatig langs de kant van de weg op, met de filmcamera in de hand. Ik ben benieuwd wat hij vandaag zal vastleggen voor het nageslacht.
We dalen naar Arabba en mogen van daaruit beginnen aan de Passo di Pordoi, met zijn 2240m regelmatig het dak van de Giro. Bijna negen kilometer lang, 33 bochten om af te tellen. Ik geniet. Dat doet Albin blijkbaar ook. Hij schuift gestaag steeds verder van ons vandaan. Met Paul gaat het minder. Naarmate de klim vordert begint hij steeds meer af te zien: 'Pudding in de benen, geen macht.'
Een korte rustpauze en een afdaling moeten hem weer op krachten helpen voor de Passo di Sella. Helaas, het wordt voor Paul een lijdensweg. Een dik uur doen we over de 5,5 km lange klim. Albin is dan al een half uur boven en geniet van zijn prestatie.
Het ergste hebben we gehad, een gedachte die weinig troost biedt aan Paul. Maar zie, op de Passo di Gardena - weliswaar de makkelijkste van de vier cols, maar nog altijd gemiddeld 4,5% - lijkt Paul herboren. Tot zijn eigen verbazing peddelt hij probleemloos richting top.
Alvorens af te dalen naar Pedraces bestellen we op een terras kaffee und apfelstrudel. Het evalueren kan beginnen: de Dolomieten zijn prachtig, de wegen worden uitstekend onderhouden, op sommige plaatsten is het een drukte van jewelste (het lijkt de Mergellandroute wel), we hebben ontzettend veel geluk gehad met het weer, Albin was vandaag de meest gevleugelde van ons en degene die het meest heeft afgezien zal ongetwijfeld met de meeste voldoening terugdenken aan (het volbrengen van) deze tocht.



Paul in de klim van de Sella



De mannen