Vaders

Gisteren in Godsheide geweest. Mijn moeder gezelschap gehouden zodat mijn 81-jarige vader een paar uur kon gaan fietsen. Het oud worden valt hem zwaar: de zorg voor en om mijn hulpbehoevende moeder, het wegvallen van (fiets)vrienden, de eigen mankementen.
Als mijn vader koerskleren aan heeft, lijkt zijn rug nog krommer. Toch weigert hij zijn Colnago aan te passen aan zijn leeftijd. Een gewoon stuur of gewone trappers zijn (vooralsnog) uit den boze.
Toen hij gisteren terug thuis kwam, was de strakke westenwind aan hem af te lezen: pijn in armen en benen, vermoeide en diepliggende ogen, een ongezond witte kleur op het gezicht.
Mijn vader, of: hoe fiets je de dood uit het wiel?



Mijn vader, uiterst links, in 1942, in Tongeren