Joost

Joost, mijn oudste zoon, gaat volgend jaar met acht collega's (van Everest) deelnemen aan Alpe d’Huzes. Afgelopen juni is hij, bij het aanmoedigen van een vriendin, danig onder de indruk geraakt van de sfeer die er heerste op en rond de Nederlandse berg. Zes keer naar boven peddelen moet voor hem geen probleem zijn. Een beetje (veel) afzien kan geen kwaad. Hoewel de koers en de wielerhistorie hem niet echt interesseren, krijgt hij steeds meer plezier in fietsen. Moeite om mij te kunnen volgen, heeft Joost nooit hoeven doen.Integendeel zelfs. Op zijn veertiende al bleef hij netjes in mijn wiel op zijn city-bike. En niet veel later reed hij me finaal d’eruit op iedere helling. Dat zegt weliswaar meer over mijn (gebrek aan) capaciteiten dan over zijn talent, maar ook bij fervent fietsende leeftijdsgenoten staat hij zijn mannetje. Fietsen in het hooggebergte is hem niet vreemd. Gavia, Stelvio, Mortirolo, Bormio 2000, Ghisallo, Ventoux, Alp d’Huez, Glandon, Sarenne, Ornon, Colombière, Glières, Crêt de Chatillon, Schlucht, Platzerwasel, Petit Ballon, Grand Ballon: overal zag ik hem bezig. Zou Joost zelf weten welke cols hij allemaal beklommen heeft?

Joost: derde van links. Klik op foto voor vergroting.