Elfstedentocht

Na een onrustige nacht in een veel te warme hotelkamer beginnen mijn vrouw en ik in Leeuwarden aan onze Elfstedentocht. We fietsen over het eindeloze platte land naar Sneek, IJlst, Sloten en Stavoren, het eindpunt voor vandaag. Paula is blij dat haar vrouwelijkheden rust krijgen na 95 km zadelzit.
Op onze tweede fietsdag geeft het peilstation windkracht 8 aan. Langs de dijk worden we naar Hindeloopen geblazen. Met 18 m/sec wind in de rug vliegen we verder, naar Workum en Bolsward. Veel vroeger dan gepland komen we na 55 km aan in Harlingen.
Voor de laatste dag is er regen voorspeld, heel veel regen. Na het ontbijt wachten we een uur op minder zwarte wolken. We twijfelen, maar Paula is plots resoluut: ze wil en zal dat 'kruisje' halen. Na een kwartier zijn onze schoenen doorweekt. En in Franeker staat de weg slecht aangegeven. Heel Friesland wordt door ons vervloekt. Na 75 km komen we in Dokkum. Als we aan de laatste loodjes beginnen, houdt het zowaar op met regenen. We worden euforisch: wie doet ons nog wat!
De kilometers glijden onder onze wielen. Even later glijdt Paula ook. Over de spekgladde rails van een overweg. Schaafwonden op handen en knie, pijnlijke plekken op heup en schouder. En het stortregent weer. En we draaien weer richting windkracht acht. Het wordt tijd dat we in Leeuwarden zijn: te veel heroïek past niet in één verhaal.