In 'een gezegende tocht' schreef ik welke fietsgevolgen covid heeft voor mijn dierbare echtgenote. Het verhaaltje leverde een telefoontje op van Godsheidenaar Ivo die een fietsvriend heeft die zijn racefiets, net als die man uit Meeuwen, heeft laten voorzien van een motortje (in de as van het achterwiel) en een accu van 400 Watt (onder het zadel). Hij liet dat doen door Wim R. uit Budingen-Zoutleeuw die al veel racefietsen heeft omgebouwd. Dus toog ik met schoonbroer Jacques en de Cube van mijn eega naar Wim. Ik dacht dat ik weer in het werkhuis van mijn vader stond! Wim, die als amateur nog koerste met mannen als Hedwig van Hooijdonk, kwam zo vriendelijk, betrouwbaar en deskundig over dat ik de fiets van mijn teerbeminde onbekommerd bij hem achterliet en blij naar huis ging. Inmiddels hebben we de fiets opgehaald. Alles is perfect afgewerkt en de Cube loopt heerlijk. Tijdens ons eerste ritje (over de Bemelerberg en de Cauberg) gebeurde wat ik al vreesde:
POST COVID
Met dat motortje in de as
van haar achterwiel
en die batterij van 400
Watt in haar zadeltasje
klimt mijn lief
zich helemaal
zen,
op de top
van elke helling
staat zij
met een brede smile
te wachten tot ik
(eindelijk!) boven ben
PS. Om misverstanden te voorkomen. Ik had met mijn eega afgesproken dat ze haar nieuwe fiets zou uitproberen. En dus ging ze met twee vingers in de neus tegen 18 km/u de hellingen op. Ik ben tegenwoordig al blij als ik op de Cauberg 10 km/u haal. Geen wonder dus dat ze al héél vlug uit mijn zicht verdween. We kunnen nu in ieder geval weer samen lange(re) tochten maken!