Terug van een paar dagen fietsen in de Vogezen met de heren, mijn twee zonen (Joost en Gijs) en drie van hun vrienden (Roel, René en Henri). We huurden een fraai, comfortabel huis in Le Thillot, bekend om zijn (voormalige) kopermijnen, die nog steeds bezocht kunnen worden. De dag van aankomst werden de benen los gereden over de Col du Page (Joost en Roel) dan wel de Col du Ménil (Gijs en ik). De eerste dag stond een Vogezentoer op het programma van 115 km (Joost) die ingekort kon worden tot 104 km en 79 km (Gijs, Henri, René). Ik fietste de 104 km-variant: Onder een blauwe ochtend- / hemel stap ik op de fiets // drie kwartier eerder dan / mijn zonen en hun vrienden, // vijf cols lang / heeft mijn lijf er / zin in // er wordt nauwelijks / geprotesteerd, // in een prachtig decor / adem ik rust en stilte, // ik laaf me / aan de Vogezen: // het gebergte / zalft, balsemt, loutert / heel mijn wezen. Vanaf 55 km, tijdens de klim van de Ballon d’Alsace, werd ik achtereenvolgens ingehaald door Roel, Joost en Gijs. René had iets langer nodig, Henri had een offday maar reed de tocht netjes uit. Roel had z'n eigen variant en knalde de Ballon d'Alsace twee keer achter elkaar op terwijl Joost de enige was die de Col du Morbieux opreed. Verschil moet er zijn! Een dag later wachtte een rondje mét of zonder les Belles Filles. Het weer was wederom (bijna) zomers. Roel, Joost, Gijs en René kunnen (Super) Planche des Belle Filles bijschrijven op hun palmares, al twijfelt René: 20 meter voor de top kukelde hij tegen 24% in de berm. Roel maakte zijn rondje af met de beklimming van de Ballon d'Alsace vanuit Sint Maurice sur Moselle: hij had behoefte aan 3000 hoogtemeters. Henri en ik waagden ons niet aan de Mooie Meisjes. We hielden het broederlijk bij de drie overige cols: Van de Ballon de Servrance / naar de Col des Chevrères, // op het stuk van 15% / voor de top / laat mijn lijf me weten / blij te zijn / dat ik La Planche des Belles / Filles aan hem voorbij / liet gaan, // als dank hoef ik / ook op de Col des Croix / geen kruis te slaan. De heren en ik hebben genoten: van het fietsen, van de al dan niet serieuze conversaties. Wat kwam er zoal over tafel? Veel, héél veel. Of wielrenners wel of niet voor de eeuwigheid (moeten) koersen bijvoorbeeld. Maar ook hoe de heren als zonen aankijken tegen de begrafenis van hun vader of moeder, aan welke voorwaarden die volgens hen hoort te voldoen: ze willen de mogelijkheid hebben om samen met familie en vrienden te gedenken en te rouwen. Het had ver strekkende gevolgen voor mijn eigen begrafeniswens: ik heb in alle stilte omgezet naar zo stil mogelijk!
.jpg) |
| Roel, Gijs, Joost, René, Miel, Henri |